Βόλτα στα … Ποταμούδια

Κάνουμε ιστορικές «βόλτες» στο κέντρο και στις συνοικίες της πόλης με την αναφορά στοιχείων από την Καβάλα τις προηγούμενες δεκαετίες και ειδικά των δεκαετιών πριν από τον πόλεμο ή λίγο μετά από αυτόν. Ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία για την συνοικία των Ποταμουδίων.

Τα πολλά ρυάκια που κατέβαιναν από το βουνό έδωσαν στην συνοικία το όνομά της. Ένα μεγαλύτερο ποταμάκι περνούσε από το σημείο εκείνο απέναντι από το κλειστό γυμναστήριο που υπάρχει σήμερα. Εκεί υπήρχε και μια γέφυρα που εξυπηρετούσε τις ανάγκες των κατοίκων αλλά και των κάρων. Το σημείο διατηρεί και σήμερα την ονομασία «γέφυρα» . Στη περιοχή υπήρχε γάργαρο καθαρό νερό και κοινόχρηστη βρύση από την οποία οι νοικοκυρές προμηθεύονταν το νερό για τις οικογενειακές ανάγκες. Έστελναν τα παιδιά τους ή ίδιες σχημάτιζαν ουρά μπροστά στην βρύση για να γεμίσουν τα διάφορα σκεύη με νερό.

ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Ήταν η εποχή όπου η Καβάλα είχε κατακλυστεί από το προσφυγικό στοιχείο και η ανάγκες για ύδρευση πολλαπλάσιες. Μια ακόμα κοινόχρηστη βρύση υπήρχε και κάτω από το σχολείο. Το σχολείο έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 1920 επί πρωθυπουργίας Ελευθερίου Βενιζέλου και με Υπουργό Παιδείας τον Γεώργιο Παπανδρέου. Στην Καβάλα την εποχή εκείνη είχαν αρχίσει να κατασκευάζονται δέκα σχολεία για τις εκπαιδευτικές ανάγκες.

Στην διάρκεια της κατοχής Γερμανοί και Βούλγαροι μετέτρεψαν το σχολείο σε .. φούρνο για την παρασκευή ψωμιού επιβάλλοντας στον αρτοποιό Φέσσα να κάνει αυτή την δουλεία. Το 1945 το σχολείο μετατρέπεται σε στρατώνα, για λίγο χρονικό διάστημα και «φιλοξενεί»Ινδούς στρατιώτες που ήταν στην περιοχή στα πλαίσια της παραμονής εδώ Αγγλικής δύναμης.

ΟΙ ΙΝΔΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

Οι Ινδοί στρατιώτες έδιναν σοκολάτες αλλά και διάφορα κέρματα στα μικρά παιδιά της συνοικίας που τους περιτριγύριζαν. Στο σχολείο , που λειτούργησε κανονικά , στη συνέχεια υπήρχαν δάσκαλοι που άφησαν εποχή όπως οι Παπαχαρίσης, Βεργόπουλος, Στ. Ρωμανιάς.

Στους δρόμους της συνοικίας, που ο πληθυσμός της ήταν στην πλειοψηφία το προσφυγικό στοιχείο, συναντάμε τα ονόματα των Δημάρχων Μοσχοπουλίδη και Σερδάρογλου.

ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΕΣ

Οι κάτοικοι των Ποταμουδίων ήταν οι περισσότεροι Καπνεργάτεςκαι πολλά από τα σπίτια που έφτιαξαν βρίσκονταν σε οικόπεδα της Ιατρικής Εταιρείας η οποία τους παρεχώρησε στην συνέχεια. Στην ίδια περιοχή συναντάμε τις στέρνες του «Βίξ», αναγκαίες για την υδροδότηση της πόλης και των καπνομάγαζων στις δεκαετίες του 1910 - 1920 . Η πλατεία της συνοικίας φέρει την ονομασία Νεαπόλεως. Η κεντρική οδός της συνοικίας που την συνδέει με την συνοικία του Προφήτη Ηλία φέρει την ονομασία «Γ. Αστεριάδη» του γιατρού και εκ των δημιουργών της Ιατρικής Εταιρείας και του Σανατορίου (Θεραπευτηρίου «Ελπίς» ).

ΣΤΙΣ ΟΔΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Συνέχεια για τις οδούς της πόλης . Στην περιοχή Αγίου Παύλου υπάρχει η οδός Ιωακείμ Σγούρου . Μητροπολίτης Ξάνθης ο Ι. Σγούρος στις αρχές του περασμένου αιώνα είχε στην διακονία του και την περιοχή της Καβάλας. Ποιος ήταν ο αυτός ο φωτισμένος ιεράρχης ; Μόλις τριάντα χρόνων, μα φωτισμένος και πανέξυπνος Ιεράρχης Ιωακείμ Σγουρός προικισμένος με την τέχνη της διπλωματίας ... το Πατριαρχείο τον έστειλε στην Θράκη , ακριβώς την εποχή που έκρινε ότι χρειαζόταν για ν' ανακόψει τις προσπάθειες της βουλγαρικής εξαρχίας για δημιουργία εκκλησιαστικών προβλημάτων. Και έπειτα πάλι, ύστερα από μια 20ετη ποιμαντορία τον μετέθεσε από την Ξάνθη στη Θεσσαλονίκη, τότε ακριβώς που η συμπρωτεύουσα ξεκινούσε να πορευτεί το δρόμο της ελεύθερης πια ζωής της. Ήταν μεγάλη η δύναμη του Χιώτη την καταγωγή Μητροπολίτη. Δέσποζε όχι μόνο στην πνευματική και εκπαιδευτική ζωή, και στην εκπολιτιστική και οικονομική ακόμη, αλλά έφτανε η επιρροή του και στα εργατικά ζητήματα. Από τα στοιχεία του έντυπου οδηγού «Ιγγλέση» που γράφει σε ότι άφορα την Εκκλησία διαβάζουμε:

«Η Ξάνθη, έδρα του μητροπολίτου Ξάνθης, Μητροπολίτης ο Σεβασμιότατος Ιωακείμ. Η εκκλησιαστική Επαρχία Ξάνθης περιλαμβάνει 15 χωρία, ων 5 ανήκουσιν εις την υποδιοίκησιν Ξάνθης, 2 εις την διοίκησιν Γκιουμουλτζίνας, το Σαρη Σιαμπάν. Περιλαμβάνει ακόμη η εκκλησιαστική επαρχία Ξάνθης την Καβάλα με 4 χωρία και 3 χωρία της διοικήσεως Άχη Τσελεμπή».