Η πόλη και οι άνθρωποι της ..

Οι ΣΕΛΙΔΕΣ ιστορίας δεν θυμούνται μόνο γεγονότα που συνέβησαν στον τόπο αυτό πριν πολλά ή λίγα χρόνια , μεταφέρουν και τις αναμνήσεις και μαρτυρίες ανθρώπων που είναι ΄γέννημα - θρέμμα , όπως λέει και ο λαός μας , αυτής της πόλης. Ο καλός φίλος και πρώην Αντιδήμαρχος Καβάλας Νίκος Χάιτας Καβαλιώτης μεγαλωμένος σε εποχές δύσκολες έζησε την πόλη στα χρόνια μετά την απελευθέρωση στις δεκαετίες 1950 και 1960. Γνώστης της αγοράς και των ανθρώπων της. Από μικρός στην βιοπάλη, μας διηγείται ιστορίες και μας περιγράφει εικόνες από την Καβάλα μιας άλλης εποχής. Με αφορμή την φωτογραφία που δημοσιεύσαμε χθες από το λιμάνι, μας είπε ότι τα βαρέλια είχαν ρετσίνα τα οποία οι αχθοφόροι (χαμάληδες) τα κυλούσαν μέχρι τις κάβες Αγελαράκη, Σειτανίδη κι άλλων και στη συνέχεια τα μαγαζιά έπαιρναν και πουλούσαν χύμα ρετσίνα. Το πλύσιμο των βαρελιών γίνονταν στα Καλαφατιά και όταν ήταν πλέον άδεια και καθαρά «επέστρεφαν» στο λιμάνι για να φορτωθούν στα πλοία. Το εμπόριο άλλωστε γίνονταν μέσω θαλάσσης. Στο λιμάνι έρχονταν και η ξυλεία του «Αποστολόπουλου» από τις Σκανδιναβικές χώρες. Τα κάρα περίμεναν υπομονετικά για να γίνει η εκφόρτωση και στη συνέχεια η φόρτωση σε αυτά και η μεταφορά στις αποθήκες του Γιώργη Αποστολόπουλου εκεί που σήμερα είναι το ξενοδοχείο ΓΑΛΑΞΙΑΣ . Υπήρχαν κάρα διαφόρων μεγεθών ενώ ουκ ολίγοι ήταν αυτοί που ασχολούνταν με την μεταφορά αυτή. Κάποιοι είχαν δυο κάρα αλλά ένα ζευγάρι άλογα και άλλοτε έζευαν το ένα κάρο και άλλοτε το άλλο ανάλογα με τις ανάγκες της μεταφοράς. Το σωματείο των καραγωγέων ήταν ιδιαίτερα δυναμικό.

Στις Καμάρες , όπου χτυπούσε η «καρδιά» της αγοράς της πόλης, οι χαμάληδες άφηναν τα καροτσάκια τους όπως και τα «αρκαλίκια»τους που ήταν μια κατασκευή, ξύλινη, που προσαρμόζονταν με ζώνες στην πλάτη του αχθοφόρου και βοηθούσε στην μεταφορά των μεγάλων και βαριών αντικειμένων.

Ο Νίκος Χάιτας μας είπε και για το χώρο πλησίον του ΙΚΑ πριν ξεκινήσει η επέκταση της παραλίας. Εκεί υπήρχαν ελεύθεροι χώροι όπου τα παιδιά διαμόρφωσαν «αυτοσχέδια» γήπεδα για παίζουν ποδόσφαιρο. Το θέαμα ήταν ενδιαφέρον όπως και οι «μονομαχίες» μεταξύ των ομάδων που σχημάτιζαν, κυρίως ανά γειτονιά οι μικροί.

Πολλά από εκείνα τα παιδιά αργότερα πλαισίωσαν τις ομάδες της Καβάλας, Φίλιπποι, Ηρακλής ΑΕΚ. Βύρων, αλλά και τον Α.Ο.Κ. Ο Νίκος Χάιτας έπαιξε στον «Ηρακλή» και σε επόμενες σημειώσεις μας θα μεταφέρουμε τις ιστορίες του. Η ..μεταφορά των διηγήσεων από τους συμπολίτες μας θα έχει και συνέχεια.