Η Καβάλα τίμησε τον ποιητή Κωνσταντινίδη

Η Καβάλα γιόρτασε την επέτειο της Απελευθέρωσης το 2017 τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου ποιητή της ελευθερίας Ιωάννη Κωνσταντινίδη .

Στον Μεγάλο Εθνικό Ποιητή Ιωάννη Κωνσταντινίδη είναι αφιερωμένες οι εκδηλώσεις των "Ελευθερίων 2017", που κάθε χρόνο διοργανώνει ο Δήμος της πόλης, για να τιμήσει την απελευθέρωση από τον οθωμανικό και βουλγαρικό ζυγό, αλλά και τη μνήμη του πολιούχου Αποστόλου Παύλου.

Στο αρχαιολογικό μουσείο Καβάλας οι τοπικές αρχές, οι φορείς και οι πολίτες της Καβάλας ταξίδεψαν μέσα από τις αναγνώσεις και τις ομιλίες ιστορικών, συμπατριωτών αλλά και των εν ζωή απογόνων του Ιωάννη Κωνσταντινίδη, σε άγνωστες σελίδες της τοπικής ιστορίας αποδεικνύοντας τη μεγάλη πολιτιστική και πνευματική αναγέννηση της πόλης στις αρχές του 20ου αιώνα.

Ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης, γόνος Κρητικής οικογενείας, γεννιέται στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1848. Ασχολείται με την ποίηση από νεαρή ηλικία και τον Σεπτέμβριο του 1868 εκδίδει στη Σύρο την πρώτη του ποιητική συλλογή. Φλογερός πατριώτης, βρίσκεται στην Καβάλα το 1872 για εθνικούς λόγους για να τονώσει το φρόνημα των κατοίκων της πόλης.

Ο ποιητής καταφέρνει να ανελιχθεί στην τοπική κοινωνία και ενδιαφέρεται πρωτίστως για την ανύψωση της πνευματικής στάθμης της ελληνορθόδοξης κοινότητας.

Με τα ποιήματά του, προσπαθεί να μεταδώσει τον πατριωτικό παλμό στους υπόδουλους Καβαλιώτες .

Το ταλέντο του στην ποίηση τον καθιστά, κατά γενική παραδοχή, έναν από τους σημαντικότερους ποιητές του Έθνους.

Ο ποιητής Κωνσταντινίδης βρίσκεται σε πολλά μέρη απαγγέλλοντας τα ποιήματά του σε σημαντικές στιγμές και εξαιτίας σημαντικών γεγονότων. Από την Καβάλα αναγκάζεται να φύγει το 1916 μετά τη δεύτερη εισβολή των Βουλγάρων στην πόλη. Καταφεύγει στη Θάσο κι από εκεί στη Θεσσαλονίκη.

Προσωπικός και επιστήθιος φίλος του Ελευθερίου Βενιζέλου, τάσσεται αναφανδόν εναντίον του βασιλιά. Το τελευταίο του ποίημα το απήγγειλε στη Θεσσαλονίκη στις 23 Απριλίου 1917. Μετά τη επικράτηση του Βενιζέλου πηγαίνει στην Αθήνα, όπου στις 2 Οκτωβρίου 1917 αφήνει την τελευταία του πνοή.

Ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης χάνει από φυματίωση τη γυναίκα του και τα τρία του παιδιά και παρά το βαρύ πένθος του συνεχίζει να είναι δημιουργικός και ένθερμος πατριώτης διαθέτοντας όλη την περιουσία του για τις ανάγκες του Μακεδονικού Αγώνα. Νυμφεύεται για δεύτερη φορά και κάνει μια καινούργια οικογένεια.

Από τις πιο σημαντικές και άκρως συγκινητικές στιγμές της τιμητικής εκείνης εκδήλωσης τον Ιούνιο του 2017 , ήταν η παρουσία του εγγονού του ποιητή, του Ιωάννη Κωνσταντινίδη του νεότερου, ο οποίος με πολύ γλαφυρότητα και χιούμορ, αναφέρθηκε σε μνήμες και εικόνες από τον παππού του που του μετέφεραν ο πατέρας του και η γιαγιά του.

Σημαντικά στοιχεία για το πλούσιο και πολυσήμαντο ποιητικό έργο του Ιωάννη Κωνσταντινίδη, αλλά και για τους αγώνες του για την ελευθερία του έθνους έδωσαν ο ιστορικός και συγγραφέας από το Λασίθι της Κρήτης Γεώργιος Παναγιωτάκης, όπως επίσης και ο ιστορικός και συγγραφέας της Καβάλας, Κωνσταντίνος Χιόνης.

Επίσης, στο πλαίσιο των εορτασμών εκείνων ο Δήμος Καβάλας φιλοξένησε ένα μέρος της πλούσιας συλλογής του δικηγόρου και μουσικού Γεωργίου Κωνσταντινίδη. Το φιλοξενούμενο μέρος του πλούσιου, πρωτότυπου και εξαιρετικά σπάνιου αρχείου του περιλαμβάνει καρτ ποστάλ, φωτογραφίες και τεκμήρια, τα οποία παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Καβάλα.

Μέσα από τα εκτιθέμενα αντικείμενα ο επισκέπτης ήρθε σ' επαφή με την Καβάλα των αρχών του 20ου αιώνα. Παράλληλα, με τη βοήθεια των χαρτών- τεκμηρίων που παρουσιάστηκαν , ο επισκέπτης έγινε κοινωνός σημαντικών ιστορικών και κοινωνικών στιγμών της Καβάλας κατά τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα, ενός κομβικού χρονικού σημείου για την ιστορία και την πορεία της πόλης μας στο διάβα του χρόνου.

Η συλλογή του κ. Κωνσταντινίδη προέρχεται από τον ιατρό Κωνσταντίνο Κοντορέπα, γόνο μιας από τις σημαντικότερες οικογένειες της Θεσσαλονίκης, που βρέθηκε στην Καβάλα το 1884.

Υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του Κοινοτικού Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», έφορος της Ιεράς Μητρόπολης και των ελληνικών εκπαιδευτηρίων της πόλης, με αποστολή τη μόρφωση του κλήρου και των πολιτών της Καβάλας. Λόγω της εθνικής του δράσης το 1897, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη.

Οι εκπρόσωποι του Δήμου Καβάλας στις εκδηλώσεις εκείνες υπογράμμιζαν στις δηλώσεις τους ότι " με τις εκδηλώσεις , «θυμόμαστε τις ένδοξες εκείνες ημέρες τον Ιούνιο του 1913, τότε που οι Καβαλιώτες με δάκρυα στα μάτια αντίκριζαν στο λιμάνι της πόλης τη γαλανόλευκη να κυματίζει περήφανα στα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, τότε που φωτισμένοι δάσκαλοι του Γένους είχαν προετοιμάσει μέσα από τα σχολεία της Ελληνορθόδοξου Κοινότητας τους νέους, αλλά και τους μεγάλους, να προσμένουν τη λευτεριά. Την εξαιρετικής σημασίας προσφορά τους, φέρνουμε κάθε χρόνο στο νου με εκδηλώσεις μνήμης, ώστε να αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα ανδρείας, θάρρους και γενναιότητας για όλους εμάς τους νεότερους. Ένας από αυτούς, τους Μεγάλους του Γένους ήταν ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης, Κρητικός στην καταγωγή που έζησε για πολλά χρόνια στην Καβάλα. Με το λόγο και τα ποιήματά του, κρατούσε το πατριωτικό φρόνημα ψηλά, δεν δείλιαζε στις απειλές Τούρκων και Βουλγάρων. Ήταν ο εθνικός ποιητής της Μακεδονίας».